En toen , geheel onverwachts, gebeurde het dan toch ...
Na een vijftal missers op eigenbouw kunstaas, met enkel een stukgebeten staart en veel ergernis tot gevolg, ga je dan toch je toevlucht zoeken tot iets anders. Dan probeer je eens zo'n eigenbouw Tekneek van " Divani" die je al geruime tijd in je bezit hebt, maar waar je eigenlijk nooit echt mee gevist hebt. Op een paar worpen na althans, om de actie eens te aanschouwen. En na wat ervaring te hebben opgedaan door te kijken naar onze lokale vismaat Kjelle Lundberg en de manier waarop hij zijn jerkbaits binnenvist, wil je wel eens proberen of jij ook een dergelijke actie kan geven aan zo'n, op het eerste zicht, afgezaagd stuk bezemsteel. Je zou er versteld van staan wat voor een actie zo'n een ding krijgt als je het maar op de juiste manier binnenvist.
Na een tweetal keer parallel met de oever te hebben geworpen, zonder enig resultaat behalve dan de mooie actie van het kunstaas in het vrij heldere water, probeerde ik het de derde maal eens van de ondiepe oever naar het talud toe.
Er waren nog maar twee tikjes gegeven of er kwam van het diepere gedeelte een donkere schim naar boven die in snel tempo zijn of haar bek wijd opensperde en, zo bleek later, de volledige Tekneek en 1/3 van de spinstang ineens binnenslokte. Gevolg: een kolkende watermassa en weg was het kunstaas. Aan de hengeltop kon je voelen dat het kunstaas wel degelijk was gepakt en het kwam er nu op aan om zo snel mogelijk de haak te zetten.
Na enkele malen goed te hebben aangeslagen (om de snoek deze maal niet te verspelen, gezien de vijf missers eerder op de dag), kon met het drillen van de vis begonnen worden. Zo te voelen was het er een die zich, en dat bleek even later wel, niet snel gewonnen zou geven.
Met de gedachte van hoe groot hij of zij wel zou kunnen zijn in het achterhoofd, probeerden we deze vis zo snel mogelijk in de boot te krijgen zonder de snoek evenwel te forceren. Het enige wat we tot nu toe gezien hadden, was een schim met een grote bek. Een paar minuten later kwam zij dan toch naar de oppervlakte en liet zij zich voor het eerst goed bewonderen.
Een eerste indruk was wel dat het om een exemplaar ging van rond de magische metergrens, maar daarvan krijg je vanuit de boot vaak een vertekend beeld van.
Zij liet zich nu gewillig korter bij de boot brengen maar uitgeteld was zij helemaal nog niet. Zij opende haar bek en duwde zich af met haar start om zo met een sierlijke sprong terug richting dieper water te keren. Dit heeft zij zo een paar keer herhaald, namelijk het zich rustig naar de boot laten brengen, vervolgens de bek openzetten en met een sierlijke sprong terug verdwijnen om vervolgens weer gedrild te worden. Maar uiteindelijk trok zij toch aan het kortste eind en kon zij door middel van de hulp en de nuttige tips van vismaten Kjelle en Dirk veilig binnen de boot gebracht worden via een handlanding.
Na het vertrouwde onthaken, meten en fotograferen werd zij (105cm lang en mooi getekend) in haar element teruggezet.Weer een prachtige ervaring rijker!
Mijn ervaring met de Zweedse snoeken was wel dat ze allen gretig het kunstaas grepen, echter soms zó gretig dat ze enkel de kop en een deel van de spinstang grepen. Dat resulteerde in vele missers.
Eenmaal de vissen gehaakt waren, en dat gold zowel voor grote als kleine snoeken, kon je altijd rekenen op spektakel! Soms wel met een paar losschieters als gevolg, maar het zicht van zo'n vechtende snoek vergoedde dat zeker!
Laermans R.